ฤดูหวนรักนักพรตสาวแห่งศาลเจ้าฟูชิมิอินาริ

ถ้าข้าขอเลือกที่จะไม่รักใคร

ข้าขอยอมเป็นเสียดีกว่าถ้าข้ารักแล้วเป็นผิดร้ายแรง
.

.

.

ข้าเลืือกที่จะรักท่าน ข้ารู้ดีว่ามันผิด ตั้งแต่ที่ข้าเลือกแล้ว

_______________________________________________________

     ณ ยุคเอโดะ จากแดนไกลทีนึงบนเกาะ ใกล้คาบสมุทรผื่นใหญ่กว้างเมืองใหญ่ชาวเจ๊ก เสียงร่ำไห้จากเรือนไม้หลังเก่าไม่มากนักในที่อยู่ของนักบวชหญิงแดนอาทิตย์อุทัย ที่สถานที่เป็นศูนย์รวมจิตใจของชาวบ้านระแวกฟูชิมิ เมืองหลวงเก่าแก่อย่างนครเกียวโตที่รุ่งเรืองมาพอควร ทั้งโรนินและซามุไรเดินเกลื่อนตามถนนดินทรายตามยุคสมัยเก่าแก่ อาชีพสตรีสาวขายศิลปะการแสดงนั้นก็ย่อมมีไปทั่วนครแห่งนี้อย่างไม่แปลกตานัก

     " ฮึก... "

     น้ำตาเม็ดงามค่อยร่วงในดวงตากลมโตโดยโศกา ใบหน้านวลสีดั่งพระจันทร์ยามวันเพ็ญสุกสว่างเปรอะเปื้อนไปด้วยความตกต่ำใจอย่างหม่นหมอง ภายใต้แสงเทียนอ่อนจรัสภายในห้องเล่มเดียว ฉากกั้นผ้าบางก็ได้สะท้อนฉายเงาขึ้นบนผ้าไปด้วย

     " ข้าขอให้ชาติหน้า... "

     " ...ได้เป็นแบบนี้อีกครา "

     " และคำปราถนาของข้า... "

_________________________________________________________________

coming soon